El Último

Vale,, zo op de valreep nog maar een korte dan? On request!
Allereerst mijn welgemeende excuses aan degenen die iedere week mijn profiel in de gaten hebben gehouden om te kijken of ik een nieuw verslag/foto's geplaatst heb. Iedere keer teleurgesteld worden door het internet en mij is niet leuk, en aangezien ik er ook niet van hou om andere mensen teleur te stellen alsnog een kort verslagje.
De hoofdreden dat er geen updates kwamen is simpel: Ik heb hier gemiddeld een keer in de twee weken de laptop open en dat is dan om even snel mijn foto's te 'backuppen' vanuit mijn telefoon. Achteraf is dat ook nog eens onnodig geweest aangezien ik 'm nog steeds heb :) Nog maar net,, want in Managua voelde 'een vriendelijke behulpzame local' tijdens het helpen eens of ik niet toevallig een portemonnee of telefoon in m'n broekzak had. Ik had het echter in de gaten en greep uit reflex naar mijn broekzak en zag zijn hand er nog net uit glippen. Natuurlijk was de meneer daarna snel gevlogen, maar zonder buit gelukkig. Even schrikken, maar niks aan de hand dus.

Verder heb ik de afgelopen vier weken in een soort studentenhuis/hostel gewoond samen met een Nederlandse, Spaanse en Duitse, waardoor ik goed aan mijn talen heb kunnen werken. In de ochtenden moet ik van 8 tot 12 werken op la escuela verano (zomerschool). Dit houdt in dat we met ongeveer vier vrijwilligers deze hele ochtend voor zo'n 15 à 20 (iedere dag verschillend aantal) kinderen de lessen Engels, Spaans, rekenen, muziek en sport verzorgen. In de middagen is de school niet open en zijn we dus vrij :D. Ik gebruik deze om wat boodschappen te doen (we koken meestal zelf), te sporten, te terrassen, kleine uitstapjes te maken en hangmatten op duurzaamheid te testen. In de weekenden hebben we ruimte en tijd om naar wat plekken verder weg te gaan. Zo ben ik naar León gegaan en hier gevulcanoboard. Dat een soort van sleeën (sleeën ken je wel, op sneeuw is dat volgens mij, dat is dat witte toch?), maar dan van een vulkaan af. Dit gaat vrij hard en in de backpackershostels gaan de meest gruwelijke verhalen hierover in de rondte. Wat ik erover kan zeggen is dat het inderdaad hard gaat, spectaculair is en de wandeling naar boven op zich al de moeite waard was (zie foto's).
Afgelopen weekend ben ik naar Ometepe geweest. Dit is een heel erg relaxed, tranquilo eiland waar je weinig van alle gebeurtenissen op de wereld meekrijgt. Hier heb ik 5 waanzinnige dagen gehad vol leuke activiteiten, goeie nachten en een prachtige beklimming van vulkaan Concepción. Je klimt hierbij van 30m naar ongeveer 1600 meter in een 8 uur durende wandeling. 5 uur hiervan waren in de wolken, maar de omgeving was hierdoor des te waanzinniger.
Dit weekend ga ik naar San Juan om mijn laatste Nicaraguaanse nachten door te brengen. Maandag vlieg ik naar huis en hoop dinsdag met beide beentjes in een sneeuwvrij Nederland te staan, aangezien er vanaf 9 februari tot aan de zomervakantie afgestudeerd moet gaan worden...

Saludos y hasta luego!!